داشتم عکس و فیلمای بچگی پسرمو نگا میکردم اینقد بچه آرومی و مهربونی بود ک تنها ایرادش این بود ک شیر نخورد غذا نمی‌خورد هنوزم همینجوریه. تنها دغدغه ام لاغر بودنش بود. الان میگم کاش دخترمم مث پسرم مهربون و خوش اخلاق بود تنها دغدغه ام لاغر بودنش بود اینقد غر غرو و گریه ای هستش ک از گریه زیاد بالا میاره ینی منم میشینم گریه می‌کنم قشنگ عصبی شدم هرروز هم صدامو بالا میبرم جوری ک جاری هام مادرشوهرم اینا میشنون. تنها درد دخترم اینه ک ببرمش بیرون تنها دردش سرگرمی هرجا بشه فقط خونه نباشه دیگ نمیکشم بخدا

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط