دارم ی سریالیو نگاه میکنم که زن نقش اصلی به تازگی زایمان کرده و ب خاطر تصادف و .... نتونسته به بچش شیر بده و کلا شیرش نیومده
با غصه به بقیه میگه که من مادر کاملی نیستم
حتی نتونستم بچمو سیر کنم و من چقد با این دیالوگش زندگی کردم
الان پی میبرم که افسردگیم به جا بود الکی و به خاطر هورمون نبود
زنه میگه حس میکنم تو خالیم از بچم جدام
منم همین حس و داشتم
از بدترین حس های بعد زایمان بود
خداروشکررر که از اون برحه عبور کردیم و بچه ها بزرگ شدن🫠

والا من شیر خشک دادم حس خوبی ام داشتم شیر خشک که پول میدیم و زحمت بیشتری داره نصف شب بلند شی درست کنی هرجا میری فلاکس دنبالت دردسرش بیشتره عذاب وجدان چرا

ناراحت نباش من که شیر دادم بیا ببین داغونم دیسک گردن و دست درد و ضعف و ریزش مو و دندون پوسیده نصیبم شده🤣🤣🤣

و منی ک متنفرم از شیر دادن با بچم🤣
الانم بزرگ شده پرو شده چیه آخه هی
چسبیده بمن ممی بده ممی بده😅

دقیقا همه ما این روزا رو گذروندیم و خیلی سخت بود واقعا😢

دقیقا منم این روزا رو گذروندم چقدر سخت بود الانم به بچه دوم فکر میکنم میگم نکنه باز هو نتونم به بچم شیر بدم و باز حسرت ب دلم بمونه

همه اینا تلقینه
من به بچم از روز اول شیر خشک دادم هیچ وقتم همچین حسی نداشتم.
مادر بودن فقط به طبیعی زاییدن و شیر خودت دادن نیست

منم مدام گریه میکردم و میگفتم خدایا چرا من لیاقت شیر دادن ندارم
بعدا چقدر خوشحال بودم که شیر خشک خورد😝😝