از زندگی سیرم خسته شدم بخدا
۴۰روزه بابام بیمارستانه هیچکس کمک نیست همه بهانه میارن منو مامانم از پا دراومدیم
من از دیشب بیمارستان بودم تا ظهر
مامانم بیمارستانه تمام صورتش ورم کرده دندون درده
من پاهام انقدر درد میکنه ک ناله میکنم
از این طرف اسباب کشی مامانم هیچکار نکردیم هنوز
از این طرف بچم
کاش با رضایت خودمون بزارن مرخص کنیم تو خونه دکتر بیاریم پیگیری کنیم واقعا سخته بیمارستان
لعنتی بیمارستان یه صندلی خشک بهت میدن تا صبح باید بشینی

حق داری واقعا بهت حق میدم خیلی گرفتاری سختیه ولی کاش برای ی ماه پرستار شب بگیرین هزینش درسته یکمی میشه ولی چاره چیه اگه طلایی داری در حد ده تومن شب ها بیاد پیش پدرت شب ها تو و مادرت استراحت کنین روزها هم یکی در میون برین پیشش اینجوری بنظرم منطقی تره شب هاپیش همسرت و بچتی مادرتم استراحتی میکنه به زندگیش میرسه

گلم من ۱۳ سالم بود مامانم بیمارستان بستری بود همش من بالا سرش بودم خواهرم میگفتم یه ساعت بیا من یه دوش بگیرم میام نمیومد تو این دوره زمونه کسی کمک کسی نمیکنه فقط خودت

یه پرستار نمیشه بگیرین براش

لعنت ب بیمارستان

عزیزم خدا بابات رو خوب میکنه سختی ها تموم میشه شک نکن ولی شما باید تحمل کنید و یادتون بمونه کیا بودن و کیا اصلا براشون مهم نبود چند سال پیش من خودم چندین ماه بیمارستان بودم و خیلی از کسایی که روش حساب میکردم حتی زنگ نزدن

کاش یه پرستار هم کمکی میگرفتین

نمیشه پرستار گرفت

عزیزم چی شده بابات؟؟
واقعا شرایطتتون سخته درکت میکنم

تک بچه ای؟