🔹 طرحواره یعنی یه الگوی فکری و احساسی عمیق که از بچگی توی ذهنمون شکل گرفته و مثل یه «عینک نامرئی» باعث میشه دنیا و خودمون رو یه جور خاصی ببینیم.

مثلاً:
اگه وقتی کوچیک بودی همیشه احساس کردی کسی دوستت نداره یا باید خیلی کامل باشی تا بقیه قبولت کنن، این احساس‌ها کم‌کم توی ذهنت می‌مونن و تبدیل به یه طرحواره می‌شن.

بعدها توی بزرگسالی هم، ناخودآگاه با همون عینک به زندگی نگاه می‌کنی:

ممکنه فکر کنی اگه اشتباه کنی، دیگه ارزش نداری.

یا همیشه بترسی که تنها بمونی.

یا فکر کنی باید همه رو راضی نگه داری تا دوستت داشته باشن.

به زبان خیلی ساده‌تر:
🧠 طرحواره مثل یه «نقشه ذهنی» قدیمیه که مغزمون با تجربه‌های کودکی کشیده و هنوز داره ازش استفاده می‌کنه، حتی اگه اون نقشه دیگه به درد امروز نخوره.

چقد عالی ببین من خیلی وقته میخوام ی کاری رو شروع کنم میترسم اینقد تو ذهنم ایده است نمیدونم چکار کنم واقعا

خیلی از تصمیم ها و رفتارهایی که ما داریم انجام می‌دهیم بر اساس همین طرحواره هاست و حتی خودمون متوجه ی این مساله نیستیم دیدی هرچی تلاش میکنی بخودت قول میدی بچه اتو تنبیه نکنی سرش داد نزنی یکی از مواردش میتونه همین طرحواره هامون و آسیب هایی باشه که خودمون تو کودکی خوردیم

برای تغییرش چکار کنیم