طرحواره‌ی **نقص و شرم** یعنی یه جور احساس همیشگیِ «من خوب نیستم». آدمی که این طرحواره رو داره، تهِ دلش حس می‌کنه یه ایرادی توشه — شاید به نظر بقیه معمولی یا موفق بیاد، ولی خودش فکر می‌کنه «اگه مردم منو واقعاً بشناسن، ازم بدشون میاد» یا «من به اندازه‌ی کافی خوب و دوست‌داشتنی نیستم». **😞 از کجا میاد؟** معمولاً از بچگی شروع می‌شه، مثلاً وقتی: **مامان به بچه این حس رو میده که من بخاطر تو سر کار نرفتم من بخاطر تو این زندگی فلاکت‌بار موندم(عزیزم به هر دلیلی و صلاحدیدی اون کار رو انجام دادی بدان و آگاه باش انتخاب خودت بوده منت اش رو سر بچه ات نزار)** **بچه وسیله ای رو خراب می‌کنه یا میشکنه هی بهش میگه دست پا چلفتی یه کار هم نتونستی انجام بدی دیگه بخواد مامانه خیلی هنر خرج بده بگه عزیزم همون یه باری که لطف کردی کافیه خودم انجام میدم** **بچه هایی که زیاد کتک میخورن**
ادامه اش تاپیک بعدی

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط