صبحو با فحشای افریته روزمیکردم شب خسته وکوفته توخاب میرفتم حالادیگه تنها خودم نبودم دلم برا دخترامم میسوخت که مثل بچه های همسن خودشون نمیتونستن یه خوشی هرچند کوتاه داشته باشن باباشون یه آدم بی حس وبدبخت بود حتی بچهارو بیرون از خونه یکبارم نمیبرد خداازش نگذره پولداربوداااا ولی بشدت خسیس خودشم یه لباس خوب نمیپوشید چه برسه بقیه
بایه خانمی آشنا شده بودم کارگاه داشت توش پنبه حلاجی میکرد وتشک درست میکرد گفته بودم نمیتونم نمیزارن بیام اونجا کارکنم کارا رو بفرسته برام توخونه انجام بده یه خرجی بهم بده براخودم وبچهام اینبار کارم هزاربرابربود هم کارخونه بود هم کارای تازه ازصبح طلوع خورشیدکارمیکردم یه چرخ خیاطی دستیم خریده بودم باپولم عفریته ازصبح فحشم میدادتا غروب میگفت تو چرخ خیاطیت برق زیادمصرف میکنه صدای کار کردنت نمیزاره ما آروم شیم بهانه الکی میگرفت بارها دعوامون شده بود تو صدبار یبار جواب میدادم خودشو دختراش میریختن سرم حتی انتر تا سرحدمرگ کتکم میزدن دخترای بدبختم میفتادن روم وشاهد همه اون صحنه ها بودن تنها بهانه انتر خوشکل بودنم بود بقررررران اصلاحرف نمیزدم روانی از درمیومد میگفت نکنه هوا برت داره که خوشکلی خ ششتیپی میزد زیرچشمو کبودمیکرد به قول خودش تاکسی نگام نکنه

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط