پارت ۱۱:خلاصه دیدم اومدن بهم گفتن باید بری اتاق عمل آماده بشیم من که خیلی نمیتونستم حرف بزنم جون هم نداشتم هی چشام میرفت ولی خیلی ترسیده بودم بردنم اتاق عمل با اکسیژن و همه چی دکترم اومد گفت بخیه هات باز شده میخوام اونو ببینم ‌و درست کنم ولی من از خونه اومدم بخیه هام سالم بود فقط درد شدید داشتن که پا و لگن راستم از درد تکون نمیخورد
دیگه بی هوشی زدن و من دیگه یادم نمیاد تا بیدار شدم تو ریکاوری بودم پرستار ها میگفتن همس میگفتی کسری کسری 😭یهو به خودم اومدم دیدم کپسولم پایین دهنم اومدم نفسم رو بکشم بالا نتونستم اونجا فهمیدم حالم چقدر داغون که یه نفس بدون کمک نمیتونم بکشم .
بین پاهام بانداژ شده بود خانوم های طبیعی میدونن ما اصلا پانسمان نداریم این بیشتر ترسوندم هر لحظه اوضاع بدتر میشد دیدم عه دوباره دارن میبرنم ای سی یو طبیعتا میدونستم حالم خوب بشه میرم بخش یعنی هنوز همون بودم اونجا هم ملاقات ممنوع بود و هیچ کسی نبود بهم بگه من چمه البته که خود دکتر ها هم هنوز نفهمیده بودن

وای تروخدا زودتر تموم کن ببینم‌آخرش چی بوده

اخی عزیزززم 🥺

خیلی خوب مینویس عینه رمانا .من بودم همشو خلاصه میکردم😂

ادامه تاپیک : بعدش بردنم سونوگرافی باکپسول متصل بهم پام بانداژبود نمیتونستم تکونش بدم خدماتی ها از این برانکارد مینداختنم رو اون یکی مثل یه تیکه گوشت
تو راهرو شوهرم و آبجیم و پدرشوهرم و داداشم و دیدم همه کریه میکردن حالشون خراب بود چشاشون پف کرده بود پدرشوهرم با من خیلی خوب نبود از اول هم خیلی دوست نداشت منو چون همسرم خودش منو انتخاب کرد ولی من دایم بهش احترام میذاشتم حتی یکبار هم جواب تیکه هاش رو نداده بودم (مادرشوهرم فوت شده) البته با داداشم دوست بود و سنتی ازدواج کردیم اما سر یه سری مشکلات پدرشوهرم و خانواده ام میخواستن بهم بزنن نامزدی رو ولی من و همسرم پای هم موندیم خلاصه خیلی خوشش نمیومد ازم دیدم ولی اون بنده خدا هم خیلی نگرانم از چهره هاشون کاملا معلوم بود