مادر قشنگ اگه درکت نمیکنن، این متن رو براش بخون یا بفرست
اگر خوب بود لایک کن تا بقیه هم ببینن🎀

رفتی آخر هفته رو با دوستانت بگذرونی…

من با بچه‌ها تنها موندم، و منطقی‌اش اینه که کار من دو برابر بشه.
ولی راستش رو بخوای، انگار همه چیز آسون‌تره وقتی تو نیستی.

وقتی این‌جایی، نمی‌دونم روزم چطور پیش می‌ره.
باید منتظر بمونم باهات چک کنم، یا امیدوار باشم خودت متوجه کاری بشی.

وقتی نیستی، همه چیز مشخصه.
نه نیازی به چونه‌زدنه، نه ناامیدی از کمک‌نکردنت.
نه باید منتظر بمونم ببینم کاری رو انجام می‌دی یا فقط از کنارش رد می‌شی.

نیازی نیست کسی بگه: «فقط بگو چی کار کنم»، که خودش یه بار اضافه‌ست روی دوشم.
نیازی نیست وسایلی رو که گذاشتی این‌ور اون‌ور جمع کنم، چون دیگه انرژی ندارم دوباره ازت بخوام جمعشون کنی.

دیگه لازم نیست چیزی رو برای بار پنجم توضیح بدم و امیدوار باشم این‌بار متوجه شی.
دیگه مجبور نیستم شاکی و بی‌صدا کارهای عقب‌افتاده رو جبران کنم.

وقتی فقط خودمم، حداقل می‌دونم قراره چی بشه.
آره، همه بار رو خودم می‌کشم، ولی دیگه بار ناامیدی رو هم دوشم نیست.

وقتی نیستی، انرژی خونه فرق می‌کنه.
نه دعوا سر کار انجام‌نشده داریم، نه شرمندگی بابت لحظه‌هایی که از شدت خستگی می‌زنم بیرون.

نیازی نیست ناراحتی‌هامو ملایم کنم.
یا وانمود کنم «خوبم».
یا حال همه رو تو خونه مدیریت کنم، وقتی دارم همه چیز رو رو دوشم می‌کشم.

لازم نیست بزنم که چقدر می‌تونم خسته باشم.
یا ثابت کنم یه کاری چرا باید انجام بشه.
یا بابت کمک خواستن احساس گناه کنم.

من نمی‌خوام تو رو مدیریت کنم.
می‌خوام بهت تکیه کنم.
و این دوتا خیلی فرق دارن.

ادامه 👇👇👇

چه غم انگیز و گاهی حقیقت اما راز آرامش فقط چه چیزه که قدرت جادویی داره
گذشت گذشت گذشت……

و این که حس می‌کنم نبودنت راحت‌تره، دلمو می‌سوزونه.
چون هیچ‌وقت زندگی بدون تو رو انتخاب نمی‌کردم.
می‌خوام راحت‌تر بودنش رو حس کنم، نه نبودنت رو.
می‌خوام احساس کنم تیم به تیمیم.
می‌خوام حس کنم پشتی، نه این که بیشتر از قبل کش بیام.

می‌خوام حضورت یه همراهی باشه، نه یه کار جدید واسه مدیریت کردن.

نمی‌خوام دستور بدم یا نظارت کنم.
می‌خوام با هم و به‌عنوان دو نفر برابر این خونه رو بچرخونیم.
باور دارم می‌تونیم برای هم بهتر باشیم.
---