❌پارت ۱۲❌
رسیدیم و ماشین رو پارک کرد
اون شب آسمونم خیلی دلگیر بود و بارونِ دلتنگیش رو توی بغل زمین حل میکرد
بعد از کمی سکوت شروع کرد به حرف زدن
-روز اولی که دیدمت و چشمم به چشمات افتاد توی نگاهت غرق شدم و انگار که از اول میشناختمت
همون موقع به دلم نشستی ولی منِ احمق فکر کردم که خیلی بچه ای برای همین اون کار اشتباه رو انجام دادم
ولی حالا که فکر میکنم کارمم اشتباه نبوده چون با شناختی که ازت پیدا کردم
اگه به تو شماره میدادم اون روز میشد آخرین روز زندگیم که تورو دیدم
من اون روز به معجزه ی خدا اعتقاد پیدا کردم
چون خدا تورو برام فرستاد که توی شرایط روحیِ داغونم با تو به زندگی دل خوش کنم
برای همینم اینجوری اتفاقا رو چید که من به تو برسم
این مدت تمام تلاشمو کردم که بهت ثابت کنم واقعا عاشقتم و یه هوس بچگانه نیست
ولی هربار هر راهی رو که رفتم خودت تهشو دیوار کشیدی و بن بستش کردی
واقعا تحمل اینو نداشتم که تورو از دست بدم
میدونستم توام به من بی حس نیستی ولی غرور لعنتیت
همش مانعت میشد و هنوز با خودت کنار نیومده بودی
برای همین رفتم
رفتم و دلتنگیِ ندیدن چشماتو به جون خریدم که هم تو با خودت کنار بیای هم من بیشتر بهم ثابت بشه که بدونه تو زندگی برام بی معنا تر از قبلم میشه
الان ازت خواهش میکنم منو از بلاتکلیفیِ این عشق نجات بده
و دوباره سکوت کرد تمام مدتی که صحبت میکرد صورتش به طرف پنجره ی بیرون بود و منو نگاه نمیکرد
شاید فکر میکرد نگاه کردن بمن باعث بشه همون یکم غرورش هم خورد بشه
@hastii__liife