خانما از موقعی بچم ب دنیا اومده صبر و تحملم زیر صفر شده و همش گریم میگیره هر حرفی ناراحتم می‌کنه اگه چیزی بشنوم یا کسی چیزی بگه بهم باید جوابش رو بدم اگ ندم انگار قلبم میخواد بترکه همش هم عصبی و پرخاشگرم و اینکه تو این مدت می‌دونم چند نفر ازم ناراحت شدن از افراد نزدیکم چون نتونستم در مقابل رفتاراشون تحمل کنم و جواب دادم قبلا هرکسی هرچی میگفت بیخیال بودم ولی الان نمیشه هرکار میکنم همش ذهنم درگیر آدم هاییه ک بهم بدی میکنن یا رفتار و اخلاقشون اذیتم میکنه😭 از این حالت های خودم دارم دیوونه میشم بدتر از همش اینه شوهرم همش شب سرکاره روزا هم خونه همش خوابه بیدارم میشه غذا میخوره حموم میروه دوباره میروه سرکار تو خونه منو بچم تنهاییم هیچکسی هم نیست بخوام بروم بیرون دارم کلافه میشم اینجا غریبم نمی‌دونم برا این حالم چیکار کنم

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط