سلام. میخواستم یه درد ودلی کنم،منم مثه خیلی از مامانای دیگه دوست داشتم برای بچم بیشتر وقت بذارم باهاش بیشتر سروکله بزنم براش مادر پر انرژی باشم بهش برسم هر دفعه میخوابه به صورتش نگاه میکنم دلم براش کباب میشه میخوام خودمو تیکه پاره کنم یا هروقت گریه میکنه تو دلم میگم بمیرم تو اینجوری گریه نکنی ،یا دیشب شوهرم میگفت تو که خوشحال باشی زندگی خوبه انقدر دلم براش سوخت که نهایت نداشت میبینم اون آدم قبل براش نیستم بلاتکلیفم با خودم دلم برای همه میسوزه خانوادم شوهرم بچم ولی درمونده شدم که چه راهی باید برم یکی میگه قرص نخورین برا افسردگی یکی میگه بخورین یکی میگه روانشناس خوب نیس موندم برای حال خوبم برای اینکه بشم اون آدم قبل باید چیکارکنم روانشناس میگه تجسم مثبت کن وقتی هر دقیقه یه فکر منفی به سرم میزنه در حد مرگ اضطراب میگیرم چیکارکنم قلبم داره از جا برای عزیزای زندگیم کنده میشه و راه نجات رو پیدا نمیکنم یعنی نمیدونم راهی که میرم درسته یا نه روانشناسه که میگه نیاز به دارو نیس اگر باشه خودم ارجاع میدم

به روانشناس کاری نداشته باش،روانپزشک هم برو،چون شیر میدی داروی سنگین نمیدن
ببین همه اینایی که تو میگی من تا تهش رفتم،خودت باید بخوای تا نجات پیدا کنی وگرنه روز به روز بدتر میشی که بهتر نمیشی
سه تا چیز می‌تونه حالت رو بهتر کنه: تراپی،دارو، ورزش حتی چند دقیقه تو خونه یا هوای آزاد.من نمی‌دونم چرا اینقدر بعضیا مقاومت دارن به دارو
من دو هفته پیش رفتم هم روانپزشک هم روانشناس ،دقیقه ای نبود که حالم بد نباشه و گریه نکنم.از وقتی دارو شروع کردم اصلا بخوامم نمیتونم گریه کنم،زمین تا آسمون حالم بهتر شد.بعضی وقتا شده ۵ دقیقه بچه رو بذار خونه برو تو کوچه قدم بزن

من درکت میکنم عزیزم مشاوره هاتو ادامه بده وهمون ک بارها و بارها بهت گفتم ب خودت کمک کن درسته خانواده ات بهت نیاز دارن اما توم الان واقعا حالت خوب نیست اول ب حال خودت فکری کن وتلاش کن خوب بشی بعد ب فکردیگران باش.وقت بذار واسه خودت یه تایمی رو حتما ازبچه وزندگی فاصله بگیر برو یوگا.پیاده روی توخونه مدیتیشن کن بادوستت بامادرت باهمسرت دردو دل کن ازاحساساتت بگو بخدا منم مث تو بودم چ بسا بدتر تو الان تو خونه زندگی خودتی من انقد حالم بد بود ک توخونه خودمم آروم وقرارنداشتم تا ۴ماه خونه مامانم بودم بااین چیزایی ک گفتم کم کم خوب شدج خودتو نباز تومیتونی از پسش بربیای تموم میشن این روزا

من بدتر از تو بودم🥲چندین بار حالم بد شده حمله های پانیک بهم دست میداد میبردنم بیمارستان خیلی حالم بد میشد
من رفتم متخصص اعصاب دارو مصرف میکنم میتونم بگم ۹۰ درصد بهتر شدم خداروشکر
همیشه از جمع فراری بودم حالم بد میشد تو شلوغی همش گریه میکردم با خودم حالم دست خودم نبود فکر میکردم میخام بمیرم یه حال بدی بود ک اصلا دلم نمیخاد برگرده🙁

نماز بخون
آیت الکرسی
صلوات واسه حضرت زهرا

چرا دارو نخوری؟ وقتی اوضاع انقد بده

عزیز دلم
زایمان، بارداری ، بچه داری .......
اینا خیلی پروسه سختیه فک نکن همه زندگیشون گل و بلبله
شروع کن هرکاری که خوش‌حالت می‌کنه رو انجام بده به پسرت عشق بورز
آروم باش در مرحله اول اصلا به خودت تلقین نکن که بزرگترین اشتباهه
به این فک کن خیلی‌ها در حسرت همین زندگی تو هستن
یادمه دخترم سه ماهش بود همش گریه میکردم
گوشیمو پرت میکردم زمین مث توپ وسیله خورد میکردم
ولی هیچ وقت تلقین نکردم
ما دیگه مثل قبلا مون نمیشیم ولی بهتر شدیم ک الان یه مادریم چی ازاین بهتر
هرچیزی هرکسی حالتو خراب می‌کنه ازش دوری کن
به خودت برس
از اینجا برات کلی انرژی مثبت فرستادم 😘😘بوس بهت

من پنیک اتک داشتم،حتی توی بارداری هم برام اتفاق افتاد
جالب اینجاست ک من حتی نمیدونستم این اتفاقی ک برام میوفته پنیک اتکه.برادرم روانپزشکه،وقتی متوجه شد ک من دچار حمله های پنیکی میشم،ارجاع داد به یکی از دوستاش و اون بهم گفت یا باید دارو بخوری ک مجدد بهت دست نده ک فشارت بالا نره تو بارداری یا باید حال خودتو خوب کنی
من انقدر با تلقین خودمو خوب نشون دادم و به خودم قبولوندم ک حالم خوبه و دیگه هیچوقت واسم این حمله تکرار نمیشه ک واقعا دیگه تکرار نشد
یعنی منی ک ماهی یک الی دوبار دچار حمله میشدم،از اون باری ک توی بارداری برام اتفاق افتاد دیگه تکرار نشد.

میخوام بگم شاید کامل نه ولی بخشی از مسائل اینچنینی با تلقین و تلاش خودمون قابل حلن.ایشالا ک برای شما هم اینطوری باشه و بتونی بخاطر بچه ی نازنینت از پسش بربیای🥰

افسردگی داری؟
برو باشگاه یا کلاس موسیقی
بهتر از هزار دارو

همین که خودت ارادت قوییه مطمئن باش این راه رو پشت سر میذاری اصلا به حرف بقیه توجه نکن هرچی مانع حال خوبت میشه حذفش کن تو میتونی چون تو یه مامانه قشنگ و قویی❤️

قوی باش خداباتوعه شاد زندگی کن باعشق

والا من دارم خودمو با دارو کنترل میکنم