زندگی نزیسته‌ی والدین، زندگی واکنشیِ فرزندان می‌شود!

تا حالا به این فکر کردی که چرا بعضی بچه‌ها دقیقاً نقطه‌ی مقابل والدین‌شون می‌شن؟
مثلاً:
یک پدر یا مادر بیش از حد منظم و وسواسی، فرزندی داره که بی‌نظم و شلخته‌ست!
یا مادری که خیلی قانع و درویش‌مسلکه، دختری داره که حسابگره و عاشق خرید و پول!

کارل گوستاو یونگ، روانشناس بزرگ، یه جمله‌ی طلایی داره:
«هیچ‌چیز به اندازه‌ی زندگی نزیسته‌ی والدین، روی فرزندان‌شان تأثیر نمی‌گذارد!»

یعنی چی؟
یعنی بخش‌هایی از زندگی که والدین خودشون سرکوب کردن یا نادیده گرفتن، مثل یه بار ناآگاهانه به فرزندان منتقل می‌شه… و اون بچه در تلاش برای توازن، در جهت عکس افراط می‌کنه!

یونگ یه پیشنهاد مهم داره:
هر وقت با فرزندت درگیری شدیدی پیدا کردی، قبل از قضاوت یا عصبانیت، از خودت بپرس:
“آیا این افراط فرزندم، پاسخ ناخودآگاه به افراط من در جهت معکوس نیست؟”

گاهی بچه‌ها با رفتارشون فقط دارن اون بخشی از ما رو زندگی می‌کنن که ما خودمون جرأت نکردیم زندگی کنیم…

مثل قانون سوم نیوتن:
هر عملی، عکس‌العملی داره مساوی و در خلاف جهت اون!

پس شاید لازمه به‌جای کنترل، اول نگاهی به درون خودمون بندازیم…

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط