حالا اینبار میخام از امیدواری هام بنویسم
از خودم تشکر کنم که انقد جنگیدم
هرروز گریه کردم یه تایمی بیخیال شدم اما باز شروع کزدم به تحقیق کردن
به دکتر پیداکردن
تست داروی جدید
تست غذای جدید
هربارشم با شکست مواجه شد
تا امیدی سبز میشد طی یک روز به بن بست میرسید
باز بیقراری و دلدرد و رفلاکس و اسهال
یکسال و نیم غصه خوردم اما باید لبخندمیزدم باهامین بازی میکردم
به روی خودم نمیوردم چقد خستم
خلاصه که هنوز دارم میجنگم از صبح که بیدار میشم تا شب
هنوز منتظر روزیم که نگران نباشم بچم نون بخوره مثل بقیه بچها
از غذای سفره محروم نباشه
مطمعنم که اون روز نزدیکه

درک می کنم
این آلرژی کی می خواد تموم بشه آخه

همدردیم

الهی امین 😭😭😭😭😭😭😭😭😭

میگذره

مطمئن باش به هدف میرسی منم ۳ سال جنگیدم و به خودم افتخار میکنم با اینکه همه منو مادر بدی میدونستند ولی من همه تلاشمو کردم

بخت افتخار میکنم مادر قوی همینطور قوی بمون💪💪💪💪

ای خدااااا
حالتو میفهمم
باید با این متنت هزار سال نشست گریه کرد😭😭😭
الهی خدا شفا بده پسرت رو
و همه ی بچه های آلرژیک رو🤲

تو خیلی شبیه منی البته تو قوی تری من هرشب که میخوابم صبح با ناراحتی بیدار میشم یروز سخت دیگه با غذا نخوردن شیر نخوردن بالا اوردن یبوست

الهی خدا بهت سلامتی و دلخوش بده و دلبندت حفظ کنه
شما مادر قوی و بافکری هستین
مطمئنم همون خدایی ک هامین جان بهتون بخشید مراقبش هست و بزودی با خبرهای خوش خوشحالمون میکنین