من خودم خواستم که باردار شم چون واقعا بچه دوس داشتم و فک کردم شرایطشو دارم ولی از پنج ماهگیش من روز خوش نداشتم شبا دیر میخوابه شب تا صب صدبار بیدار میشه ،همش بخاطر دندوناش یا هرچیزی گریه میکنه اصلا خودش بیشتر از پنح دقیقه بازی نمیکنه مدام میچسبه به من
دیگه دارم روانی میشم نمیدونم چ بلایی سر خودم بیارم که بتونم ادامه بدم
واقعا پشیمونم کرده از همه چی

هممون همینیم من سلامت روانم صفر

عزیزم روی خودت کار کن ارامشتو حفظ کن اون بچه داره روال عادی زندگی رو میگذرونه از قصد هیچ کاری رو انجام نمیده و تمام تکیه گاهش شمایی از بودن کنارش لذت ببر جای اینکه عصبی بشی باهاش بازی کن ...این دوران هم میگذره خیلی زود بزرگ میشه

پسر منم همینطوریه
تو خونه همش باید کنارش باشم
شبا نهااااایت نیم ساعت میخوابه و بیدار میشه
بعضی شبا شاید هر دو یا سه دقیقه بیدار میشه
روزا هم باید حتما رو پام بخوابه
منم شاغل بودم ، باشگاه میرفتم، با دوستام وقت میگذروندم اما الان وقت نمیکنم موهامو شونه کنم
ولی با این حال همه اینا موقتی هست و بچه هامون کسی رو جز ما ندارن

منمممم ، فکر میکردم بزرگ شه درست میشه ولی نشد بدتر اضطراب جدایی گرفت

همه همینیم

همه همینیم گلم،حالا یکی کمتر یکی بیشتر
هرکی بگه نه همه آرومه مطمئن باش دروغه
درکت میکنم اما سعی کن یکم صبرتو ببری بالا و از خانواده‌ت کمک بگیری و تایم استراحت برای خودت بذاری

منم مثل خودت
روانم بهم ریخته اعصابم صفر

حق داری عزیزم😍ما هممون اذیت میشیم
بالاخره ماهم انسانیم یه جاهایی خسته میشیم پشیمون میشیم
اما ب این فکر کن که اون کوچولو الان تنها امیدش تویی ک بهش برسی😍
اگه کسیو داری یه دوساعت بچرو بزار پیشش خودت بمونی خونه استراحت کنی