دلم گرفته 😔😔شوهرم خیلی بی احساس نه محبت داره نه توجه مدام داره غر میزنه همیشه در همه حال منو مقصر میدونه دعوا میکنه ی ذره احساس تو وجودش نداره من یه مادرم واقعا کم اوردم تو زندگیم گاهی از لجبازی های دخترم عصبی میشم از اونور از رفتارهای شوهرم دیگه کم اوردم این وسط نه میتونم به خانوادم پناه ببرم نه پشت پناهمن نه خاهر دارم واسه صحبت کردن باهاش اروم بشم یه دختر ۲۴ساله با کلی درد چندروز پیش از شدت دردقلب تنهایی رفتم دکتر نوار گرفت ازمایش دادم اکو دادم گفتش فقط بخاطر عصابت و مشکل خاصی ندارم حال روحیم خیلی داغووون نمیدونم چیکارکنم و به کجا و به کی پناه ببرم ،چقد من حیف شدم

به نظرم یا با مشاوره حرف بزن ،شاید شاید ایراد از خودمونه
یا تصمیم اساسی بگیر،تا دیر نشده ,چشم بهم زدنی ۳۰ پر میشه و میری توچهل سالگی ،اونوقت برا هر تصمیمی دیر میشه
از من میشنوی برااساس تجربه ای که دارم.فداشدن برای هر بی لیاقتی بسیار حماقته.از اول شروع کن ،به شرطی که قوی باشی و تصمیم بگیری.

میفهمت عزیزم وکاملا درکت میکنم چون شوهره منم همین طوره ....ولی من برای وجود خودم زندگی میکنم برای آرامش خودم زندگی میکنم اصلا از کسی توقع ندارم حتی شوهر ....اذیت میشما ولی با کتاب خوندن وچیزای دیگه خودمو کنترل میکنم.