حتی گهواره هم حالمو خوب نمیکنه

حتی حرف زدن با دوستامم نمیخوام
ینی ی پروین دیگه تو وجودمه ک میگه از همه فاصله بگیر
حتی وسط فیلم مورد علاقم حوصلم سر میره
حتی وسط خندون بچه ها قلقلک دادنشون یهو میرم تو فکر

دیگه تو خیابون با بچه هام قدم زدن حالمو خوب نمیکنه
میخوام ی چیزی بشه
ی اتفاقی بیفته
حتی بد
ولی بیفته

ب خدا روزا اینقدرررر بی رحمانه پشت هم دارن میان و میرن مدام تو دلم آشوبه ک چی شد
چطور گذشت این همه سال

من هنوز باورم نمیشه هزار و سیصد نمینویسیم
حتی گاهی یکم فکر میکنم ک الان چهارصد و سه بنویسم یا چهار؟
نمیخوام بهترین روزای زندگیم قشنگگگ ترین لحظه های بچه هامو همینطوری بی هدف و بی حوصله بگذرونم

حتی منتظر شروع هفته بعدم نباش از فردا برو باشگاه ثبت نام کن فقط همین یه قدمو برو بهونه هاتو دور کن برو ورزش همه چیو درست میکنه سرذوقت میاره انگیزه میده بری دنبال باقیه هدفات بری تو اجتماع بری تو دسته سالم خوارا بری تو دسته خانومای ادایی که به خودشون میرسن فقط یه قدم بردار فردا باشگاه ثبت نام کن فقط همین

چراچیزی شده که اینجوری شدی??افسردگی داری??

حتما حتما برو مشاوره

قبلنا باز ب خودم دلداری میدادم ک خوبه ک همین بی هدفی و بیکاری ها هم کنار بچه ها خوبه
بذار بزرگ شن
اون وقت برا خودم زندگی رو بهتر و هیجان انگیز تر و جذابتر و مهم تر از همه هدف مند تر میکنم
اما اخه تا کی پس ؟
الان میگم دیگه هیچ چی نمیخوام حالا ک تا حالا نداشتم از این ب بعد داشتنشونم خوشحالم نمیکنه
ولی ته دلم میگم چرا میخوام
بلاخره ی روز زندگیم پر از حس زندگی میشه