اینقدر از دیدن خانوده هایی که بچه ی زیاد دارن خوشحال میشم . اما برای خودم اصلا نمیپسندم . اصلا نمیتونم از پسش بر بیام با همین یکی هم داغون شدم.
یه خدا قوت و خسته نباشید به مامانهایی که چند فرزندی رو انتخاب کردن. احساس میکنم واقعا نمیتونم با چند فرزندی زندگی رو اداره کنم .
خیلی آمادگی ذهنی و روحی نیاز هست برای بچه داری. ما هفت سال بدون بچه بودیم و به اون نظم و ریتم زندگی عادت کردیم الان همه چیز فرق کرده و برام غیر عادی به نظر میرسه. هیچ چیزی سر جای قبلی نیست…

اره واقعا منم نمیتونم

من بیشتر بخاطر مسائل مالی استرس دارم که کم بیاریم هزینه ها زیاده اینده نامعلوم
همین اول کاری کلی پول ویزیت و سونو و زایمان و لباس و حالا بعدا دغدغه پیدا کردن شیرخشک و پوشک که روز ب روز گرونتر میشه میگم مگه عقلمو از دست بدم بچه دیگه ای بیارم همین یکدونه رو ندا در پناه خودش برام نگهداره هر وقت از نظر مالی به ثبات کامل رسیدم و مشکلات کشور حل شد دومی رو خدا بخواد میارم 😉

من یاد دوران بارداریم میوفتم میگم وای غلط کنم اصلا فکر دومی باشم

واقعا سخته من دارم نابود میشم با دوتا🥴 مخصوصا یکیشون تازه وارد مدرسه شده باشه کلی بهت احتیاج داشته باشه اونیکی نزاره بیاد دفترش و پاره کنه جیغ بزنه این یکی بگه بیا بهم دیکته بگو اون یکی جیغ بزنه که نرو پیشش غذات رو گاز باشه جا ظرفیت پر از ظرف باشه وقت نکنی حتی موهاتو شونه کنی اصلا نگم بهتون حتی بهش فکر نکنید که فکرتون خراب شه😅...

منم به زندگی دو نفرمون خیلی وابسته بودم هنوزم عادت نکردم

منم نمیتونم واقعا همین یدونه هامونوخدا برامون حفظ کنه بسمونه

من قبل بچه اوردنم عاشق بچه اونم زیادش بودم
ولی واقعا همین یکی کلی منو داغون کرده
ما بعداز ۶ سال بچه دارشدیم

من کششم فقط یکی یافوقش دوتاس

موافقم باهات