وای خانوما خیلیییی بغضیم خیلیییی دلم میخاد بشینم گریه کنم پس فردا ظهر قراره برم خونه ی پدرم برای زایمان چون طبیعی ام نمیدونم کی دقیق زایمان میکنم بعد از یه طرفم دلم نمیخاد شوهرمو تنها بزارم برم دوست دارم بمونم پیشش از یه طرفم شوهرم سرکاره نمیتونه کلا پیشم باشه که اگه دردم گرفت ببرتم بیمارستان و نگاه به خونه که میکنم گریه ام میگیره که سری بعدی که برمیگردم دیگه تنها نیستم و یه بچه بغلمه و منو شوهرم تنها نیستیم و احساس میکنم قراره از شوهرم دور بشم با وجود این فسقلی و ترس دارم دست و دلم به هیچ کاری نمیره اصلا دلم خیلی گرفته هر لحظه امکان انفجارم هست که بزنم زیر گریه نمیدونم حسی که دارم رو چجوری براتون توصیف کنم 😓😞

وای منم دقیقا مثل شمام ،دقیقا با همین شرایط ،امروز اومدم خونه مامانم ولی دیروز که داشتم همه کارامو انجام میدادم ک بیام ،کلی اعصاب خوردی داشتم ،اخرشب هم انقد گریه کردم نگو 🥺،دلم برا شوهرم تنگ میشه ، ولی چاره ای نی مجبوریم 😔

منم اینجوری میشم
ولی خوب من خانوادم ازم دورم و ت ی شهر غریب زندگی میکنم و کسی رو ندارم جز همسرم مامانم هم اگه دردام شروع شد زنگش میزنم بیاد حالا با ماشین شخصی یا عمومی
توکل بر خدا
ولی خوب خیلی وابسته ی همسرم هستم با اون بیشتر راحت ترک

آره بخدا مامان سامیار

من ۵ساعت فاصله دارم‌نمیدونم‌چند هفته برم

من هنوزم اینجوری هستم

خیلی دوری از خونه مامانت؟یعنی نمیشه دردت گرفت زنگ بزنی بیان ببرنت؟

درکت میکنم منم همین طوری بودم

تو روح هورمونای بارداری😂😂منم هر روز به یه بهونه ای اشکم دم مشکمه😂برو خیالت راحت با حال خوب برمیگردی مامانتم بیار کمکت چند روز بیفتی رو روال