سلام به همه مادرا.خدا قوتتون بده.من دخترم خیلی دوست دارم و بخاطرش یک سال و سه ماهه کارم رو خیلی خیلی خیلی کم کردم و تمام وقتمو براش مبزارم همش نگرانشم میترسم به کسی بسپرمش چون مثل خودم مواظبش نیستن و میترسم خدایی نکرده بلایی سرش بیاد چون خیلی کنجکاوه و دنبال کارای خطرناک،ترسو هستا ولی دنبال چیزای خطرناکه ،همه میگن تو خیلی حساسی،درصورتی که من حساس نیستم دوس دارم غذایی ک میخوره خوب باشه بهاهرچی سیر نشه یا اینکه میبرمش پارک بعدش همونجا دستاشو بشورم ویروس نگیره،همه به همه کارام ایراد میگیرن،خودمم افسرده شدم،چون اگربخام به کسی هم بسپرمش رو ندارم برعکس همه دوس دارم این روزا زودبره و دخترم بزرگتر و عاقل بشه بتونم باهاش هم کار کنمو و راحتتر جابه جاش کنم باخودم و لااقل حرفای آدمو بفهمه .بشدت استرسی شدم و افسرده.بخاطر دخترم تحمل میکنم

عزیزم منم روی همه چیز نیکان خیلی حساسم و جایی تنها نمیزارمش ... اینکه از بیرون بیاد دستاش رو بشوره یا غذای سالم همیشه بخوره خیلی خوبه اما خیلی جاها بزار رها باشه، یکم آزادی هم باعث رشد مغزشون میشه و هم سیستم ایمنی‌ش رو قوی میکنه...

اشتباه میکنی نمیگم حساسیت من میگم زیادی مراقبی بچت نیاز داره مادر شاد و آروم داشته باشه حالا مثلا ماهی یکبار یا حتی هفته ای یه بار غذای غیر مفید بخوره طوری نمیشه اگر بیش از اندازه وسواس باشی رو تمیز بودن دست و ...بدتر مریض میشه چون سیستم ایمنی بدنش ضعیف میشه اینکه به هیچ کسی حتی همسرت اعتماد نکنی یک ساعتم شده بسپریش بهش مراقبت نیست داری خودتو از بین میبری و تهش ممکنه بچت به شدت وابسته و ترسو بار بیاد بیشتر برای خودت وقت بزار

اینجوری روان خودتو بهم میریزی فقط داری ب خودت خیلی وابسته میکنی
یکم بذار با باباش باشه یا بذار خونه مامانت یا مادرشوهرت

دقیقاً مثل من عزیزم اصلا خودتو ناراحت نکن مهم نیست حرف بقیه منم عین شما هستم کارمو از دست دادم ۲۴ساعت پسرمو نگه میدارم کلی مواظبشم حرف مردم اصلا مهم نیست کمی بزرگ بشن میریم سرکار دوباره ودلمون برا این روزا تنگ میشه

منم دقیقا مثل شمام ولی دیگه دارم از پا درمیام،تنهایی از پس همه چی برنمیام،تصمیم گرفتم هفته ای دوسه روز بسپارمش به پدرش و یه وقت برا خودم بزارم،اینجوری هم خودم استراحت میکنم هم پسرم بهش خوش میگذره