سلام دردودل
من حدود یکسال ارایشکاه داشتم کلی اذیت شدم هم خودم هم بچم تا اینکه بچه دوم باردار شدم گذاشتم کنار و گفتم دیگه میخوام مثل اطرافیان بخورم بخوابم و به بچهام برسم و دیگه هیچوقت کار نمیکنم تو هیچ زمینه ای
هنوز بچم یکسالش نشده دوباره انگار بلانسبت کرم دارم اصلا نمیتونم اروم بگیرم میگم میخوام برم دانشگاه همه میگن بشبن سر جات کارای خونت تو بکن ظرفات بشور دانشکاه رفتن پیشکش
ولی نمیتونم و تصمیممو گرفتم میگم نکنه وسط راه کم بیارم
یعنی میتونم🥹

ببین بخدا اواز دهل از دور خوشه.
مایی که مدرک داریم چیکار کردیم فک کنم ۴یا۵مین ازمون استخدامی بود که شرکت کردم بازم تهش هیچ.تو این جامعه پارتی حرف اولو میزنه نداشته باشی دکترام داشته باشی هیچه.بخدا که همین زنای خونه داری که توقع بالا بیشتر از همه مورد احترامن و سیاستمدار.همه رو منظورم نیس بعضیارو.
تازه من با اینکه ازمونم شرکت کردم باز هی ته دلم میگفتم بچمو چیکار کنم تو شهر غریب که کسی نیس نگهش داره حتی نمیتونه حرف بزنه که بتونم بذارمش مهد یا پیش پرستار.الان که فک میکنم تا دو سالگی و چه بسا سن بیشترش باید خونه پیشش باشم که حداقل بتونه حرف بزنه.
توم فعلا بچه هارو تا یه جایی برسون بعد ادامه تحصیل بده البته بعد اونم فک نکن جایگاه شغلی تضمین شدس اون تازه شروع ماجراس

سلام عزیزدلم. اولا که اصلا مهم نیست وسط راه کم بیاری. تصمیمیه که گرفتی و اگه واقعا تصمیم دلی ت باشه ارزشمنده ارزش داره پیگیری کنی. پیشنهادم برای اینکه وسط راه کم نیاری یا بعد عمری پشیمون نشی از مسیرت یا فشار اضافی الکی به خودت نیاری اینه که، قبل ازینکه تصمیمتو اجرایی کنی بشین به انگیزه هات فکر کن. ببین چی پشت این تصمیمه. از دانشگاه رفتن چیو دوست داری؟ عنوانش رو میخوای؟ ممکنه فکر کنی زنای خونه دار وجهه خوبی ندارن ممکنه دنبال پول و رفاه باشی ممکنه جایگاه شغلی بخوای ممکنه اسم تحصیلکرده و باسواد رو دوست داشته باشی. بشین قشششششنگ وقت بذار ببین اتگیزه ی پشت تصمیماتت چه آرایشگاه زدن چه دانشگاه رفتن یا هرکاری که دوست داری چیه.... وقتی با خودت شفاف میشی و میفهمی که چه چیزهایی تو زندگی برات اولویته: مثلا سلامتی، خانواده یا موفقیت پولی یا موفقیت اجتماعی... وقتی اینا رو میفهمی میتونی درست ترین تصمیما رو بر اساس شخصیت خودت و زندگیت بگیری. یهو ممکنه بفهمی اصن دانشگاه بهانه بوده بجای دانشگاه بری سراغ یه کار دیگه. یا ببینی مثلا نظر دیگران برات خیلی مهمه و برای خودت اصلا دانشگاهه مهم نبوده و خودت تفریح دوست داری بشینی خونه و تفریحات جدید و سرگرمی های مورد علاقه خودتو پیدا کنی. اینایی که گفتم تجربه و حاصل تحقیق ۷ ساله م درمورد سبک زندگیه امیدوارم به دردت بخوره و بتونی مسیر خودتو پیدا کنی.🫂

من دیوونه میشم سرکار نرم .کار باعث آرامش اعصابمه 😅

ول کن خواهر بری دانشگاه که چی بشه سختیش به خودت میمونه دوری ازبچه وقت کم اوردن برا کارا خونت و بچه هات بعدشم تو میمونی و کمر درد و هیچییی به هیچی مدرک لگیری که چیکارکنی خواهرجون به خدا زندگی دو روزه ول کن به خودت برس و بچه هات وظیفشونه خرج بدن منم ازاین کارا زیاد کردم دست اخرم کسی نگفت دستت درد نکنه

اگ کمکی داری برو خیلیم عالیه