یکی بود یکی نبود.
یه مامانی بود که پنج صبح خوابش برده بود و فرزند دلبرش هفت نشده برپا زده بود.
نینی مورد نظر خوابش میومد ها اما انگار رسالتی برای انجام داشت. اینکه به سقف خیره بشه و تا تا عباسی بخونه...
مامان قصه‌ی ما چند تاپیک پایین ترر، پز بچه مدرسه‌ای نداشتن و توانایی صبح خوابیدنش رو به بقیه مامانا داده بود. و اینجای داستان نتیجه میگیریم که زمین چی؟ گردهههه.


پ.ن: بشنوید اما از پدری که موقع رفتن به سر کار، در رو باز گذاشته بوده و طفل اصغر رو از تو راه پله ها پیدا کرده و به آغوش مادری که خواب بوده برگردودنده.
پ.ن۲: قصه‌ی ما به سر رسید، کلاغه به خونه‌ش نرسید.

نامبرده در این لحظه، در حال انگشت کردن در چشم مادر و گفتن چش چش چش چش هستن. با آرزوی موفقیت.

وای خدارحم کرده خواهرجان.صدقه بذارحتماااا

وای تو راه پله😵 منم یبار نصف شب پاشدم دیدم بچه کنارم نیست ۵ ماهش بود .‌انگار شوک شدم پاشدم بدووم بیرون که دیدم پایین تخت لا پتوش پیچیده رو سرامیک داره نگام میکنه صداشم در نمیاد خیلی ترسیدم ولی ارع خدا حواسش به بچها هست😍

ای جانم ماچ به کله ی نی نی🥰
دیگه پز ندی به ما 😄😄

عاشقتم🤣🤣🤣

خدایااااا
چن سالشع؟
پله خطرناکه
ولی واقعا همینه منم میترسم از حرف زدن
چون میدونم بعدش قشششنک میاد تو کاسم

😂😂😂😅😅

😂😂خداقوت

😂😂😂😂😂😂الهی