سلام من در برخورد با بدقلقی های بچه ام خیلی زود از کوره در میرم و شروع به فحاشی و داد و بیداد و ناسزا میکنم، تو سال دوم این مدلی شدم در صورتی که تو دوران حاملگی و سال اول بدنیا اومدنش، عاشقش بودم الانم هستم ولی وقتی عصبانی میشم انگار دشمن خونی منه! از خودم بدم میاد خیلی و اون لحظه های طغیانم، از همه و بخصوص بچه و اینکه اصن چرا دنیات آوردم و کاش نمیومدی و اینا بلند بلند داد میزنم و میگم و طفل معصوم هم یا تو شوکه یا گریه میکنه، خودم دیگه واقعن از دست خودم خستم، امسال خیلی اینجوری میشم بارها و بارها، ازین موضوع که هر کاری بخام انجام بدم اول بچه رو باید اولویت قرار بدم متنفرم و دوست دارم بدون همچین دغدغه ای با خیال راحت چه کار خونه چه کار شغلی و اینا رو انجام بدم
شما تجربه مشابه داشتین؟ راهکاری دارین؟
خدا از سر تقصیراتم بگذره ولی خودم نمیگذرم...

چون تنهاییمو تو یه چهار دیواری چون کشیو نداریم باهاش دو کلوم حرف بزنیم مغزمونو دلمون سبک شه خالی میکنیم سر بچه اسن وقتا میبینی داره لج میوفته و خودتم میبین رودور عصبانیتی برید بیرون شده جلو در بشینی هم ببرش هم اون هم خودت هردو اروم میشید انگار ذهنت خالی میشه هم بچه هم مادر از هم خسته میشن نیاز به محسط بزرگ تر و باز تر دارن حتما اینکارو بکن منم یوقتا این مدلی میشیم جفتمون کلافه میشیم میزنیم بیرون هردو روحیمون عوض میشه

خب تو یکسال اول زندگی چالشی ندارن که آدم بخواد از دستشون عصبی بشه
وقتی که ۱۸ ماهگی رو رد میکنن تازه صبر ما مشخص میشه چون اونا دنبال کشف هستن دنبال لجبازی و من من کردن
مادر می دونی چه ترومایی تو ذهن بچه ت شکل میگیره ؟
طرحواره نقص و شرم که تو بزرگسالی فکرمیکنه یه آدم بی فایده س
نکنید با روان بچه
خودتون رو پیش مشاور یا روانپزشک برسونید

من قبل پریودیم اینجوری وحشی میشم بچه و شوهرمو میخوام قورت بدم ازبس عصبی میشم از کاراشون🤣
ولی موقع های دیگه تاحدودی خودمو کنترل میکنم
دمنوش اعصابم میخورم گاهی
یامیرم خونه مامانم ک بابچه کمتر سروکله بزنم نه اعصاب من خورد شه نه اون طفلک دعواهای منو بشنوه

همینکه خودت میدونی کارت درست نیست خودتم میتونی درستش کنی سعی کن رو رفتارت کنترل پیدا کنی اون لخظه که عصبانی میشی وازاین حرفا بزنی سکوت کنه،سخته وای شدنیه من اینکارو کردم الان خیلی بهتر ازقبل شدم

منم اینجوری شدم مخصوصا الان ک مریض شده بهونه گیریاش همه چیش بهم ریخته انقد داد میزنم گریه می‌کنم خدا میدونه بعد ک میخوابه انقد خودمو میزنم ک چرا اونجوری کردم چرا گریشو دراوردم

عزیزم بچه ها فرشتن خدا بهمون میده امتحانمون کنه اما این روزا همه بیچاره وبی اعصاب شدیم من همیشه میگم خدایا کمک کن پدرو مادر خوبی برا بچه هامون باشیم،پناه بر خدا خودش