درد و دل
پسرم روز به روز لجباز تر و غیر قابل کنترل تر میشه. ینی روز به روز بدتر میشه جیغ میزنه درصورتی که اصلا اهل جیغ نیود و شاید بگم یه ماهه جیغ میزنه یهو چیزی پرت میکنه یهو یه کاری میکنه که خطرناکه . بخاطر این کاراش خیلی بیرون نمیرم حتی خونه مادرم چند وقت پیش شوهرخاله
فوت شد و امروز مادربزرگم براش مراسم گرفت منم از صبح رفتم حالا این بچه تز صبح واقعا خیلی اذیت کرد البته دایی ها و همه عادت دارن خودشون چندتا بچه دارن اسباب بازی هارو شکوند جیغ زد خلاصه ده برابر بدتر از حالت عادی توی مراسم هم یهو مهر پرت کرد خورد توی سر مهمون بعد پیش دستی و شکست همه اینا از صبح من دیدم همه مهمون ها هم با کنایه میگفتن ماشالله چقدر شیطونه دیگه بردمش توی حیاط یکم آب بازی کنه تا همسرم برسه و ببرش یهو از آب کثیف جمع شده روی زمین خم شد و خورد منم دیگه واقعا کفری شدم یکی زدم به در کونش بلندش کردم خاله ام دید بعد ی ساعت صدام زد گفت چرا بچه رو میزنی چرا اینجور چرا اونجور. نمیدونم چی بگم به آدم هایی که هیچ گونه درکی از شرایط طرف ندارن فقط سرزنش میکنن من خانواده دارم ولی هیچکدوم هیچکدوم حاضر نیستن پسرم یه ساعت نگه دارن من به خونه رسیدگی کنم. خیلی خستم خیلی روحم از جسمم خسته تره تاحالا چنین حسی نذاشتم حس اینکه بخاطر اخلاق بچم هیچ جا جا ندارم همه ازم فراری آن هیچکی درک نمیکنه تا دو کلام میام به مادرم بگم میگه خودم بدبختی دارم. اومدم خونه با همسرم دعوا تنها کسی که همه جوره میتونم ازش طلبکار باشم اونه چون من بچه نمیخواستم واقعا دارم له میشم کم آوردم.

عزیزم پسر منم خیلی شیطنت میکنه خونوادم خیلی دوسش دارن اما گاهی برا نیم ساعت که پیششون بمونه اینقدر اذیت میکنه که کلافه میشن به همین خاطر من خودم نمیزارم پیش کسی بمونه. پسر بچه ها خیلی شیطونن اگر نباشن نشون میده مریضن. سعی کن باهاش بازی کنی باهاش دوست شو. من حتی میترسم بسپرمش دست باباش چون مردا یکم بیخیال تر از ما هستن و پسر من باید چهارچشمی مراقبش باشی مگرنه بلایی سر خودش میاره.

من فکر میکنم چالش سنشون هست
یعنی دقیقا دخترم یک هفته است عصبانی میشه یه چیزی پرت میکنه و خواسته اش رو با جیغ میگه یا گریه میکنه
مثلا دیشب بردیمش بیرون حال و هواش عوض شه ولی تا برگردیم خونه اشک من و پدرش رو درآورد بس که جیغ زد و بهونه آورد
در کل درکت میکنم و به نظرم با اینکه سخت هست باید صبوری کنیم و از کسی شده نیم ساعت کمک بگیر تا خسته تر نشی یا مثلا بچت خوابید تو هم دراز بکش یا فیلم ببین چایی بخور بیخیال کار خونه شو به خودت استراحت بده

سلام عزیزم. همه ما مادرها خسته میشیم مخصوصا روحی، همیشه میگم خدا بهمون صبر بده، اما یادت باش ۱ تا ۳ سال اوج لجبازی بچه هاست و اگر لجبازی نکنن پروسه طبیعی خودشون طی نکردن. خصوصا پسرها شیطون تر و لجوج ترن. پسر منم همینه. سعی کن سرگرمش کنی و به این فکر کن خدا خیلی دوستت داشته که نعمت به این خوبی بهت داده... خیلی ها حسرتش میکشن. بچه هم کسی نداره نزدیکتر از مادرش

عزیزم همه این سختیایی که گفتی علتش به نظر من یه چیزه البته اگر دوست داری بگم اگر نه خب هیچی....نمیخوام ناراحت بشی دلم گرفت پیامتو خوندم گفتم کمکت کنم

حرفهای بقیه ب درک کمک بگیر ازشون. چارسال دیگه مدال مادر فدا کار بهت نمی‌دن ک. شوهر مادر مادرشوهر خواهر هرکی برا نیم ساعت برای یه چایی برا غذا خوردنت تفریحت همه چی کمک بگیر تو ک ابر انسان نیستی. شاید بگی سخته کسی قبول نمیکنه یا بچم اذیت می‌کنه اما آدمی ک در ماه یه ساعت فقط بچه تو نگه میداره بخدا نمیمیره.