#پارت_ششم



اینقدر گفتم میخوام پسرمو ببینم بیارینش که همسرم مجبور شد بگه نمیشه یعنی نمیزارن گفتن امشب باید تو دستگاه بمونه.من داشتم دیوونه میشدم مه چرا چیشده چرا دستگاه.هی میگفتن چیزی نیست صبح بچه رو میارن پیشت.دیگه اختیار اشکام دست خودم نبود تا صبح صدبار از خواب پامیشدم ۷صبح که شد همسرمو فرستادم گفتم برو بگو بچه رو بیارن وقتی تنها و دست خالی برگشت داشتم سکته میکردم.گفت میگن یکم دیر تر میارن فهمیدم دارن منو دست به سر میکنن گفتم تروخدا چیشده گفت بخاطر تنفسش نمیشه از دستگاه بیارنش بیرون معلوم نیست با تو مرخص بشه یا نه.ممکنه بچه رو چند روزی نگه دارن.گفتم من باید بچمو ببینم.خانمای سزارینی میدونن چقدر اولین راه رفتم سخته چون ساعت ۷صبح بود هنوز اجازه راه رفتن بهم نمیدادن برای همین با ویلچر رفتم تا بخش نوزادان.وقتی تو اون شیشه دیدمش دلم داشت کنده میشد اشکام پشت هم میریخت گفتم پس می میتونم بغلش کنم ببرمش میگفتن باید فعلا دکتر ببینتش.تا ظهر یکبار دیگه رفتم دیدن پسرم و همش دعا میکردم کاش با من مرخص بشه من طاقت ندارم بدون بچم برم خونه

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط