چقدر دلم گرفته
شب که میشه یه دلهره و استرسی میوفته تو جونم
فکر و خیال هجوم میاره تو مغزم
فکر آینده
فکر بی مسئولیتی پدری که فکر میکنه چون بیرون کار میکنه پول میاره دیگه همین بسه
من موندمو بچه و مسئولیش
خودم تک فرزند بودم نمیخوام به هیچ عنوان بچم تنها بمونه
از یه طرف باید دوباره ای وی اف کنم که ایا بشه ایا نشه
اون تایم استراحتمو چیکار کنم؟؟ بچم وابسته منه
از یه طرف دومی رو بیارم من پاره تر از الانم میشم
همین الانش کلا خودمو یادمه رفته بس که تماممو گذاشتم برای پسرم
هیچ کمکی ندارم
هییییچ همراهی ندارم
مامانم هست که ازم دوره نمیتونم توقع داشته باشم از پس بچمم برنمیاد
انقدر همیشه و همیشه خودم تنها بودم عادت کردم به مستقلی
۱۵ ساله ازواج کردم یه بار حتی واسه سبزی پاک کردن قرمه سبزی هامم یکی برای تفریحم نیومده کمکم
اساس کشی تنها خونه تکونی تنها بچه داری تنها
مریضی تنهاا
خلاصه فقط منم و من
نمیدونم چه زمانی رو برای دومی انتخاب کنم
خودم تصمیمم بود بعد از دو سالگی پیگیر بشم بیوفتم دنبالش زمانی که پسرمو از پوشک بگیرم و بتونم از خودم جدا بخوابونمش
نمیخوام پسرم اسیب ببینه با بچه دوم
همه چی مثل خوره داره مغزمو میخوره
یکممم ارومم کنید🫩🫩

عزیزم من ۲ تا خواهر بزرگتر از خودم دارم ولی تنهای تنهام، تک فرزندی اصلا بد نیست
شما اول به فکر خودت باش اگه واقعا از لحاظ روحی آمادگی داری به فکر بچه دوم باش، البته با این چیزایی که گفتی مشخصه شرایطشو نداری
منم دقیقا مثل شمام هیچکس از پس بچم بر نمیاد
صبح تا شب خودمون دوتاییم
پدرش ۶ صبح میره تا ۹ شب
با این تفاوت که مادرش یاد میده من و پسرم خیلی پر خرجیم همش غر میزنه سرم
منم بدم نمیومد ۲ تا بچه داشته باشم ولی وقتی میبینم همسرم همراهم نیست بیخیال میشم

به نظرم اگه شوهرت پایه نیس و درک نداره دومی رو نیار به امید تنها نبودن پسرت
به نظرم از صد در صد باید ۸۰ درصد مردبا زنش همراهی کنه وگرنه به هیچ دردی نمیخوره

خودتو خودت که نیستی گل من خدارو داری که واست کافیه
میفهمم حالتو ولی به خودت افتخار کن که از پس زندگیت بر اومدی و اینقدر قوی هستی
از الان به بعد روی خودت تمرکز کن و سعی کن از زندگیت لذت ببری من باشم دیگه به بچه فکر نمیکنم

وقتی تنهایی بزار یکم‌بزرگ تر بشه. همسر منم زیاد کمک نمیکنه‌ منم خودم تو یه شهر غریبم. پدر منو دراورده. منم دوستوندارم‌تنها باشه. ولی بارداری با بچه ی کوچیک فوق العاده سخته

منکه اصلا به فکر بچه دیگه نیستم و نخواهم بود

عزیزم حالا خو وقت داری صبر کن بان بچه ات بزرگتر بشه اینقدر زود هم خودت اذیت میشی هم بچه

گلم همیش به خودت بگو درسته تنهام ولی شکررودست وپامم شکرسالمم .شکر خییلی قوی ام .من میتونم تا ذهنت مشغول بش زیر لب ایت الکرسی بخوون فوت به خودت .باور کن اون لحظه خییلی اروم میشی .

مامانت تو یه شهر دیگس؟مادر شوهری خاله ای عمه ای کسی نداری؟چرا تو کارهات هیچ کس کمکت نیس؟

عزیزم تک به تک حرفات رو میفهمم

ولی بذار بچه ت بشه ۵ سالش که حداقل به تو نیازی نداشته باشه بعد اقدام کن چون اگه الان اقدام کنی واقعا از زندگی سیر میشی
چون مسئولیتات چند برابر میشن

سلام
مامان کیاراد جان حالت خوبه؟
خیلی وقته دیگه نیستی دلم برات تنگ شده

عزیزم نظرات دوستان رو ک خوندم، اکثرا میگفتن یدونه بسه تنها نمیمونن و اینا،
ولی هیچکس جای خواهر برادر آدمو نمیگیره هر چی باشه هم خون هم هستن با هم بزرگ شدن، حتی اگه الان کمکی بهت نکنن، تو مشکلات و تو شادی اونا کنارت هستن، اونا دستتو میگیرن نه رفیق،شما خودت امتحان کن به رفیقت زنگ بزن ب خواهر یا برادرت هم زنگ بزن بگو جایی گیر کردم ببین کدومش میاد پیشت،
من یه برادر دارم خیلی هم رفیقای خوبی دارم مثل خواهر بودن برام ولی یوقت کاری داشتم اگه خودشون کار داشتن نمیومدن پیشم، ولی برادرم از کارش میزنه ولی بمن کمک میکنه،
اگه شراطیشو داری چند سال دیگه حتما براش هم بازی بیار
تو بزرگسالی خیلی تنها میشه

منم شرایط شمارو دارم تنهای تنها.خودمو بچم.ولی ب دومی فکر نمیکنم.اینا مثل ما نیستن مخصوصا چون پسرن.نسل اینا فرق میکنه پره دوست و رفیق.هیچوقت تنها نمیشن مطمعن باش

گلم زن دایی منم ای وی اف کرد ،برای جفت پسراش اما سر دومی خیلی راحت وریلکس بود کمتر استراحت میکرد استرس بچه اولش خیلی بالا بود بعداز ۲۵سال باردار شده بود ،استرس ای وی اف نگیر خدا کمک میکنه

به نظرم که هنوز وقت داری بزار پسرت بزرگ بشه خوب مثلا ۵ سالش شد دومی را بیار
من شوهرم سر بچه ی اول اصلا همراهی نکرد اصلا اصلا نه بغلی نه محل دادنی منم قید بچه ی دوما زدم ۱۰ سال بعد تصمیم گرفتم بیادم اما اینبار خیلی همراهی کرد حداقلش یکم نگهش میداره کاراما بکنم یکم محلش میده

سلام عزیزم
تو بهترین خودتی یعنی فکرکنم کمال‌گرا باشی برای همین از خودت زدی به زندگیت میرسی
یه کم نرمالتر رفتار کنی و مسئولیت همه چیو به گردن نگیری برای بچه دوم خیلی راحت‌تر میشی
ولی اگه با این فرمون ادامه بدی مطمئن باش ختم به افسردگی و بيماری میشه
منم همینمااااا
و حدود یک ماهی میشه یه کم از کارایی که میکردم رو به شوهرم سپردم و قبلش باهاش صحبت کردم
قول همکاری داده والبته که زیاد موفق نبوده تو این یک ماه ولی بازم بهتر از قبل هست

😓 این مشکل همه..واقعا چرا بزرگ کردن یه کوچولو انقدر سخت شده..منم فکر میکنم کس دیگه ای نمیتونه مثل مادر بچه رو نگه داره..حالا وقتی اتفاقی هم بیفته خودمو سرزنش میکنم.
من ۲ تا خواهر و دوتا برادر دارم..ولی از بین اینا بیشتر با خواهر کوچیکترم..در رفتو آمدیم..درحالی که اون زمان به مامانم میگفتن دو یا سه تا میاپردی دیگه بس بود.آره بس بود ولی کی الان همدم منه بیشتر؟همین بچه آخر
وقتی تو شکم مامانم بود دعا میکردم دختر باشه..چون با خواهر بزرگترم جنگ میکردیم 😅
منم خیلی دوست دارم پسرم خواهر برادر داشته باشه😓 با این خرج و مخارج مگه میذارن..هم اینکه سنمون میره بالا..هیچی از زندگی نفهمیدم

بنظر من تا ۴ سالگیش صبر کن

به شدت تاکید میکنم بهت اصرار دارم بهت فکر دومی رو از سرت بیرون بیار...منم شرایط شما رو دارم و تنها ارزوم شده مرگ..از دست این همه مسولیت...بینهایت اذیتم.به شدت خسته ام.فرسوده شدم.دیگه جون ندارم از بس سرپام

عزیزم اگه شرایط روحی خوبی نداری دومی نیار بدتر میشه،و اگه هم خواستی بذار بچت ۴،۵سالش بشه خیلی خوبه این فاصله سنی چون پسرت کاملأ دیگه مستقل و بادرک میشه.بیشترمون تنهاییم...من با دوتا بچه کوچیک شهر غریبم‌،شوهرم همش ماموریت و سرکاره واقعا بعضی روزا کم میارم گریه میکنم