#زایمان زود رس
پارت۴
ادامه پارت قبلی
داستان زندگی من
خانومه با عصبانیت گفت بلند شو انقدر بدم میاد لوس میکنید خودتون رو عصاب نمیزارید دلم شکست بدم شکست تو دلم گفتم چطور یه زن که خودش هم مادره میتونه انقدر بد زبون باشه بلند شدم دنبالش راه افتادم گفتن باید نوار قلب بگیری هر لحطه دردم نفسگیر تر میشد مغزم خالی بود حتی دیگه التماس خدارو هم نمیکردم دیگه فقط منتظر بودم چشمامو ببندم تموم بشه. برم برای همیشه رو تخت دراز کشیدم دستگاه ضربان قلب ذو وصل کردن بهم گفتن خیلی درده شدیده انقباظ ها پشت سر همه دکترا میومدن میگفتن میمیری بزار معاینه کنیم سرکلاژ پاره میشه و البته هی امپول میزدن انقباض بخابه اما فرق چندانی نداشت مامانم التماس میکرد بزار ببینن اگت نشد طلاقتو بگیر هر کاری بخوای میکنیم واست اما نمیفهمید که من دردم طلاق خوشگذرونی نبود من فقط بچمو میخواستم دکتر میگفتن چیه بابا بازم میاری چیه مگه یه جنینه تو که ندیدیش بزرگش نکردی از جونت واجبتر که نیس من فقط لبخند میزدم انگار با خدا قهر بودم هیچی نمیگفتم فقط تنها کلمه ای گفتم خدایا یه بچمو گرفتی اگر اینم بگیری واسم خدایی نکنی دیگه بندت نیستم دیگه بندگی نمیکنم چشمامو پستم تو خاب بیداری همش یه پارچه سبز میدیدم #ادامه پارت بعد#